Είναι ένα μικρό κόκκινο ακάρι με μέγεθος 0,5-0,7 mm. Είναι ορατό με γυμνό οφθαλμό ή μεγεθυντικό φακό. Τρέφεται από το αίμα των πτηνών που τα επισκέπτεται τη νύχτα όταν κοιμούνται. Την ημέρα κρύβεται σε διάφορα σημεία του κλουβιού και κυρίως στις κούρνιες. Όταν είναι χορτάτο έχει κόκκινο χρώμα από το οποίο πήρε και την ονομασία του. Μπορούμε να διαπιστώσουμε την ύπαρξή του ελέγχοντας τα πτηνά τη νύχτα. Προσβάλλει όλα τα είδη των πτηνών με μεγαλύτερη συχνότητα τα καναρίνια και τα διάφορα είδη των τροπικών και ευρωπαϊκών σπίνων (finches).
Η υψηλή θερμοκρασία ευνοεί την εξάπλωσή του, γι' αυτό αποτελεί έντονο πρόβλημα κυρίως στους καλοκαιρινούς μήνες. Μπορεί να επιβιώσει σε ευνοϊκές συνθήκες για πάνω από 5 μήνες χωρίς να τραφεί. Η μετάδοσή του γίνεται εύκολα από τα πτηνά που έχουν μολυνθεί σε άλλα, γι' αυτό δεν πρέπει να βάζουμε ύποπτα πτηνά μαζί με υγιή. Τα κλινικά συμπτώματα της προσβολής είναι αναιμία, ιδιαίτερα στους νεοσσούς και ανακατωμένο φτέρωμα. Στα θηλυκά προκαλεί μειωμένη ωοτοκία και σε έντονη προσβολή, εγκατάλειψη της φωλιάς. Επίσης υπάρχει ποσοστό θνησιμότητας και στους νεοσσούς.
Στην χρόνια μορφή η εξασθένιση των πτηνών λόγω αναιμίας προκαλεί πτώση της άμυνας του οργανισμού με αποτέλεσμα την εκδήλωση διάφορων ασθενειών. Τέλος το κόκκινο ακάρι θεωρείται υπεύθυνο για τη μετάδοση του μικροβίου Borrelia Anserina που προκαλεί την ασθένεια της σπειροχαιτίασης.
Τα εκτοπαράσιτα σε αντίθεση με τα ενδοπαράσιτα, δεν είναι τόσο συχνά στα πτηνά συντροφιάς αν τηρούνται βασικοί κανόνες υγιεινής. Κύριος τρόπος μετάδοσης είναι η άμεση επαφή ή η κοντινή διαβίωση με μολυσμένα πουλιά. Έτσι είναι ευνόητο ότι κατά την αγορά ενός πουλιού από κάποιο pet shop η από κάποιον εκτροφέα, πρέπει αυτό να μπαίνει σε καραντίνα μέχρι να βεβαιωθούμε ότι δεν είναι φορέας παρασίτων ή σε τελική ανάλυση κάποιας άλλης ασθένειας.
Η καταπολέμιση γίνετε κυρίως με χρήση εντομοκτόνων σε μορφή αεροζόλ, σκόνης (πούδρας) ή αλοιφής αλλά η μη σωστή και η υπερβολική χρήση τους μπορεί να δηλητηριάσουν τα πτηνά. Η θεραπεία των εκτοπαρασίτων τα τελευταία χρόνια έχει απλοποιηθεί με τη χρήση σκευασμάτων ιβεμερκτίνης (ivermectins). Ο συνδιασμός εντομοκτόνων για χρήση στα κλουβιά και στους χώρους, σε συνδιασμό με την χρήση ιβερμεκτίνης πάνω στα πτηνά, αποτελεί τον σωστότερο τρόπο καταπολέμισής τους.
Προληπτικά, η συχνή απολύμανση των κλουβιών και των εξαρτημάτων (με ατμό ή εντομοκτόνες ουσίες) και η σωστή διατροφή με επιπλέον πρόσληψη βιταμίνης Α, έχει βρεθεί ότι παίζει καθοριστικό ρόλο στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκαλούν τα παράσιτα.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι τα ακάρεα του φτερώματος και οι ψείρες των πτηνών συντροφιάς δεν μεταδίδονται και δεν επιζούν επάνω στους ανθρώπους.
Πηγη ¨ http://www.iliaoikonomia.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου